Faktor sosial dan kesihatan manusia sebanyak 50 bergantung pada

Faktor Sosial dan Kesihatan Manusia: Ketergantungan 50%

I. PENGENALAN: Sifat kompleks kesihatan dan penentu sosial

Kesihatan manusia adalah konsep pelbagai yang jauh melebihi ketiadaan penyakit. Ia termasuk kesejahteraan fizikal, mental dan sosial. Pertubuhan Kesihatan Sedunia (WHO) menekankan bahawa kesihatan ditentukan bukan sahaja oleh faktor biologi, tetapi juga oleh pelbagai keadaan sosial, ekonomi dan persekitaran di mana orang dilahirkan, berkembang, hidup, bekerja dan penuaan. Keadaan ini, yang dikenali sebagai penentu kesihatan sosial (SDZ), mempunyai kesan yang mendalam terhadap keadaan kesihatan penduduk dan kesejahteraan individu.

Pengaruh SDZ begitu besar sehingga, menurut banyak pakar, mereka menentukan sehingga 50% dari keadaan kesihatan manusia. Baki 50% jatuh pada genetik, gaya hidup dan akses kepada perkhidmatan perubatan. Memahami perkadaran ini menekankan pentingnya mengambil kira faktor sosial dalam pembangunan strategi kesihatan awam dan rancangan rawatan individu.

Ii. Penentu kesihatan sosial utama

Penentu kesihatan kesihatan meliputi pelbagai faktor yang boleh dikumpulkan dalam beberapa kategori utama:

A. Status Sosio-Ekonomi (HPP)

Status sosio-ekonomi adalah penunjuk komprehensif yang merangkumi pendapatan, pendidikan, pekerjaan dan profesion. Ia mempunyai salah satu pengaruh yang paling penting terhadap kesihatan.

1. Pendapatan dan kemiskinan: Pendapatan rendah dan kehidupan dalam kemiskinan dikaitkan dengan peningkatan risiko mengembangkan banyak penyakit, termasuk penyakit kardiovaskular, diabetes, obesiti, gangguan mental dan penyakit berjangkit. Kekurangan sumber kewangan mengehadkan akses kepada pemakanan yang sihat, perumahan yang selamat, pendidikan berkualiti dan perkhidmatan perubatan. Kemiskinan juga boleh menyebabkan tekanan kronik, yang memberi kesan negatif terhadap sistem imun dan meningkatkan kerentanan terhadap penyakit.

2. Pendidikan: Pendidikan adalah peramal kesihatan yang kuat. Tahap pendidikan yang lebih tinggi dikaitkan dengan kesedaran terbaik gaya hidup yang sihat, kebarangkalian pekerjaan yang lebih tinggi, pendapatan yang lebih stabil dan akses kepada insurans perubatan. Orang yang berpendidikan juga lebih cenderung untuk mengambil bahagian dalam langkah pencegahan dan lebih berkesan menguruskan kesihatan mereka. Tahap pendidikan yang rendah, sebaliknya, boleh menyebabkan pembatasan keupayaan pekerjaan, pendapatan rendah, pengasingan sosial dan peningkatan risiko masalah kesihatan.

3. Pekerjaan dan profesion: Jenis kerja, keadaan kerja dan tahap tekanan di tempat kerja juga mempunyai kesan yang signifikan terhadap kesihatan. Orang yang terlibat dalam industri yang berbahaya atau bekerja dalam keadaan tekanan yang meningkat adalah berisiko tinggi untuk membangunkan penyakit pekerjaan dan gangguan mental. Pengangguran juga mempunyai kesan negatif terhadap kesihatan, yang membawa kepada penurunan pendapatan, kehilangan status sosial, kemurungan dan peningkatan risiko penyalahgunaan bahan psikoaktif.

B. Sokongan Sosial dan Rangkaian Sosial

Sokongan sosial dan rangkaian sosial memainkan peranan penting dalam mengekalkan kesihatan mental dan fizikal.

1. Pengasingan sosial dan kesepian: Pengasingan sosial dan kesepian adalah ancaman kesihatan yang serius, terutama bagi orang tua. Mereka dikaitkan dengan peningkatan risiko penyakit kardiovaskular, kemurungan, demensia dan kematian pramatang. Kekurangan hubungan sosial boleh menyebabkan penurunan imuniti, peningkatan tahap tekanan dan kemerosotan dalam fungsi kognitif.

2. Rangkaian sosial dan sokongan: Kehadiran rangkaian sosial yang kuat dan sokongan dari keluarga, rakan dan rakan sekerja membantu orang ramai untuk mengatasi tekanan, meningkatkan kesejahteraan mental mereka dan menguatkan sistem imun. Sokongan sosial juga menyumbang kepada gaya hidup yang lebih sihat, kerana orang yang mempunyai hubungan sosial yang kuat lebih cenderung untuk memerhatikan cadangan mengenai pemakanan yang sihat, aktiviti fizikal dan meninggalkan tabiat buruk.

3. Modal Sosial: Modal Sosial adalah konsep yang menggambarkan sumber yang tersedia untuk orang terima kasih kepada keahlian mereka dalam kumpulan sosial dan rangkaian. Ia termasuk kepercayaan, timbal balik dan rasa masyarakat. Tahap modal sosial yang tinggi dikaitkan dengan peningkatan kesihatan, penurunan jenayah dan peningkatan aktiviti ekonomi.

C. Akses kepada perkhidmatan perubatan dan kualiti kesihatan

Akses kepada perkhidmatan perubatan yang tinggi dan berpatutan adalah penting untuk mengekalkan kesihatan dan mencegah penyakit.

1. Insurans Perubatan: Kehadiran insurans perubatan adalah faktor penting yang menentukan akses kepada perkhidmatan perubatan. Orang tanpa insurans perubatan kurang cenderung untuk mendapatkan bantuan perubatan, walaupun terdapat penyakit yang serius. Mereka juga lebih mudah untuk dimasukkan ke hospital untuk keadaan pencegahan.

2. Ketersediaan geografi: Ketersediaan geografi perkhidmatan perubatan, terutamanya di kawasan luar bandar dan kawasan terpencil, juga mempunyai kesan yang signifikan terhadap kesihatan. Ketiadaan institusi perubatan, kekurangan pekerja perubatan dan masalah pengangkutan boleh mengehadkan akses kepada rawatan perubatan yang diperlukan.

3. Kualiti Kesihatan: Kualiti penjagaan perubatan juga memainkan peranan penting. Rawatan yang lemah, kesilapan perubatan dan kekurangan koordinasi antara pelbagai pembekal perkhidmatan perubatan boleh membawa kepada akibat buruk bagi kesihatan.

4. Kecekapan budaya: Kecekapan budaya pekerja perubatan, iaitu keupayaan mereka untuk memahami dan menghormati perbezaan budaya pesakit, juga penting untuk memastikan rawatan yang adil dan berkesan.

D. persekitaran

Persekitaran, baik fizikal dan sosial, mempunyai kesan yang signifikan terhadap kesihatan.

1. Pencemaran alam sekitar: Pencemaran udara, air dan tanah dikaitkan dengan peningkatan risiko mengalami banyak penyakit, termasuk penyakit pernafasan, penyakit kardiovaskular, kanser dan gangguan neurologi. Kanak -kanak, orang tua dan orang yang mempunyai penyakit kronik sangat terdedah kepada pencemaran alam sekitar.

2. Keselamatan dan Keselamatan: Keselamatan dan keselamatan kawasan di mana orang hidup juga mempengaruhi kesihatan mereka. Tahap jenayah dan keganasan yang tinggi boleh menyebabkan tekanan, kebimbangan dan kemurungan. Kekurangan tempat yang selamat untuk berjalan dan bermain sukan boleh menyumbang kepada gaya hidup dan obesiti yang tidak aktif.

3. Perumahan: Kualiti perumahan juga mempunyai kesan yang signifikan terhadap kesihatan. Kualiti perumahan yang buruk, seperti terlalu banyak penduduk, acuan dan kekurangan pemanasan, boleh menyebabkan penyakit pernafasan, alahan dan masalah kesihatan yang lain.

4. Akses kepada pemakanan yang sihat: Akses kepada makanan yang sihat dan berpatutan juga merupakan faktor penting yang menentukan kesihatan. Di kawasan yang mempunyai akses terhad kepada buah -buahan dan sayur -sayuran segar dan tahap prevalensi makanan yang tidak sihat, orang lebih cenderung kepada perkembangan obesiti, diabetes dan penyakit kronik yang lain.

E. Diskriminasi Sosial dan Ketidaksamaan

Diskriminasi sosial dan ketidaksamaan berdasarkan kaum, etnik, bidang, orientasi seksual, kecacatan dan tanda -tanda lain mempunyai kesan negatif terhadap kesihatan.

1. Racisme dan Diskriminasi: Rasisme dan diskriminasi membawa kepada tekanan kronik, pengasingan sosial dan sekatan akses kepada peluang. Mereka juga boleh menjejaskan kualiti penjagaan perubatan yang diterima oleh orang -orang dari kumpulan yang diskriminasi.

2. Ketidaksamaan jantina: Ketidaksamaan jantina membawa kepada pelbagai masalah kesihatan bagi wanita, termasuk keganasan, diskriminasi dalam bidang pekerjaan dan menyekat akses kepada perkhidmatan perubatan.

3. Ketidaksamaan mengenai LGBT: Orang yang dimiliki oleh komuniti LGBT sering menghadapi diskriminasi dan prasangka, yang membawa kepada peningkatan risiko mengalami gangguan mental, penyalahgunaan bahan psikoaktif dan bunuh diri.

4. Diskriminasi terhadap orang kurang upaya: Orang kurang upaya sering menghadapi diskriminasi dalam bidang pekerjaan, pendidikan dan penjagaan kesihatan. Mereka juga boleh mengalami kesukaran dengan akses kepada pengangkutan dan perkhidmatan lain.

Iii. Mekanisme pengaruh faktor sosial terhadap kesihatan

Faktor sosial mempengaruhi kesihatan melalui pelbagai mekanisme, baik langsung dan tidak langsung.

A. Faktor Bahan: Status sosio-ekonomi secara langsung memberi kesan kepada akses kepada sumber bahan yang diperlukan untuk kesihatan, seperti diet yang sihat, perumahan yang selamat dan penjagaan perubatan berkualiti tinggi.

B. Faktor tingkah laku: Faktor sosial mempengaruhi pilihan gaya hidup, termasuk tabiat pemakanan, aktiviti fizikal, penggunaan alkohol dan tembakau. Orang yang mempunyai status sosioekonomi yang lebih rendah boleh menjadi lebih mudah untuk menggunakan model tingkah laku yang tidak sihat kerana kekurangan maklumat, akses kepada sumber atau pengaruh persekitaran sosial.

C. Faktor Psikososial: Faktor sosial boleh menyebabkan tekanan kronik, kecemasan dan kemurungan, yang memberi kesan negatif terhadap sistem imun, sistem kardiovaskular dan proses fisiologi yang lain. Pengasingan sosial dan kekurangan sokongan sosial juga boleh menyebabkan kemerosotan kesihatan mental dan fizikal.

D. Akses ke Perkhidmatan Perubatan: Faktor sosial mempengaruhi akses kepada perkhidmatan perubatan, termasuk insurans perubatan, ketersediaan geografi dan kecekapan budaya pekerja perubatan.

E. Epigenetik: Kajian baru -baru ini telah menunjukkan bahawa faktor sosial juga dapat mengubah ekspresi gen melalui mekanisme epigenetik, yang membawa kepada akibat kesihatan panjang.

Iv. Pengaruh faktor sosial terhadap pelbagai aspek kesihatan

Faktor sosial mempengaruhi pelbagai penyakit dan keadaan kesihatan.

A. Penyakit kardiovaskular: Status sosioekonomi yang rendah, pengasingan sosial dan tekanan dikaitkan dengan peningkatan risiko penyakit kardiovaskular, seperti penyakit jantung koronari, strok dan hipertensi.

B. Diabetes: Obesiti, pemakanan yang tidak sihat dan gaya hidup yang tidak aktif, yang lebih sering dijumpai di kalangan orang yang mempunyai status sosio-ekonomi yang rendah, adalah faktor risiko utama untuk perkembangan diabetes jenis ke-2.

C. Obesiti: Kekurangan akses kepada makanan yang sihat dan berpatutan, tempat yang tidak selamat untuk aktiviti fizikal dan pengaruh pengiklanan yang tidak sihat menyumbang kepada pertumbuhan kelaziman obesiti, terutama di kalangan kanak -kanak dari keluarga yang rendah.

D. Gangguan Mental: Kemiskinan, pengangguran, pengasingan sosial dan diskriminasi dikaitkan dengan peningkatan risiko perkembangan kemurungan, kebimbangan, skizofrenia dan gangguan mental yang lain.

E. Penyakit Berjangkit: Lebih banyak penduduk, kualiti perumahan yang kurang baik dan kekurangan akses kepada air bersih dan sanitasi meningkatkan risiko penyakit berjangkit, seperti tuberkulosis, HIV/AIDS dan influenza.

F. Kanser: Status sosio-ekonomi menjejaskan risiko kanser dan kelangsungan hidup. Orang yang mempunyai status sosio-ekonomi yang lebih rendah lebih sering terdedah kepada karsinogen, kurang sering menjalani pemeriksaan kanser dan kurang sering menerima rawatan berkualiti tinggi.

G. Kesihatan Ibu dan Kanak -kanak: Status sosio-ekonomi, pendidikan dan akses kepada perkhidmatan perubatan mempunyai kesan yang signifikan terhadap kesihatan ibu dan anak. Wanita hamil dengan status sosio-ekonomi yang rendah lebih kerap menghadapi komplikasi semasa kehamilan dan melahirkan anak, dan anak-anak mereka lebih sering dilahirkan dengan berat badan yang rendah dan mempunyai masalah kesihatan.

H. Ketagihan dan Alkohol: Kemiskinan, pengangguran, pengasingan sosial dan kecederaan dikaitkan dengan peningkatan risiko penyalahgunaan bahan psikoaktif, termasuk ketagihan dadah dan alkohol.

V. Penghapusan Ketidaksamaan dalam Bidang Penjagaan Kesihatan: Strategi dan Pendekatan

Penghapusan ketidaksamaan dalam bidang penjagaan kesihatan memerlukan pendekatan bersepadu, termasuk langkah -langkah yang bertujuan untuk mengubah penentu kesihatan sosial di peringkat individu, sosial dan politik.

A. Meningkatkan keadaan sosio-ekonomi:

1. Menaikkan gaji minimum: Peningkatan gaji minimum dapat membantu mengurangkan tahap kemiskinan dan meningkatkan kesihatan pekerja rendah.
2. Memberi akses kepada pendidikan berkualiti: Memperluas akses kepada pendidikan yang berkualiti, terutamanya untuk kanak -kanak dari keluarga yang rendah, dapat meningkatkan keupayaan pekerjaan mereka dan meningkatkan pendapatan mereka.
3. Membuat Pekerjaan: Penciptaan pekerjaan, terutamanya di kawasan yang mempunyai pengangguran yang tinggi, dapat membantu mengurangkan tahap kemiskinan dan meningkatkan kesihatan awam.
4. Memastikan perumahan yang mampu dimiliki: Menyediakan perumahan yang mampu dimiliki dapat membantu mengurangkan kehilangan tempat tinggal dan meningkatkan kesihatan mereka dengan pendapatan yang rendah.
5. Program Bantuan Makanan: Program makanan, seperti SNAP dan WIC, boleh membantu menyediakan akses kepada makanan yang sihat untuk orang yang berpendapatan rendah.

B. Mengukuhkan sokongan sosial dan rangkaian sosial:

1. Membuat Pusat Awam: Penciptaan pusat awam dapat membantu orang berkomunikasi antara satu sama lain, mengambil bahagian dalam acara sosial dan mendapatkan akses kepada sumber dan perkhidmatan.
2. Sokongan untuk kumpulan bantuan bersama: Sokongan untuk kumpulan bantuan bersama dapat membantu orang mengatasi tekanan, kecemasan dan kemurungan.
3. Pembangunan program mentoring: Pembangunan program mentoring dapat membantu kanak -kanak dan remaja mengembangkan kemahiran yang diperlukan untuk kejayaan dalam kehidupan.
4. Perjuangan menentang pengasingan sosial: Perkembangan program yang bertujuan untuk memerangi pengasingan sosial, terutama di kalangan orang tua, dapat membantu meningkatkan kesihatan mental dan fizikal mereka.

C. Meningkatkan akses kepada perkhidmatan perubatan dan kualiti kesihatan:

1. Pengembangan insurans perubatan: Pengembangan insurans perubatan boleh membantu menyediakan akses kepada perkhidmatan perubatan untuk semua orang, tanpa mengira pendapatan mereka.
2. Peningkatan bilangan pekerja perubatan di kawasan luar bandar: Peningkatan bilangan pekerja perubatan di kawasan luar bandar dapat membantu meningkatkan akses kepada perkhidmatan perubatan di kawasan terpencil.
3. Meningkatkan kualiti rawatan perubatan: Meningkatkan kualiti penjagaan perubatan, termasuk pencegahan kesilapan perubatan dan memastikan penyelarasan antara pelbagai penyedia perkhidmatan perubatan, dapat membantu meningkatkan hasil rawatan.
4. Pembangunan kecekapan budaya pekerja perubatan: Perkembangan kecekapan budaya pekerja perubatan dapat membantu memastikan rawatan yang adil dan berkesan bagi orang dari budaya yang berbeza.

D. Peningkatan Alam Sekitar:

1. Mengurangkan pencemaran alam sekitar: Penurunan udara, pencemaran air dan tanah dapat membantu mencegah banyak penyakit.
2. Meningkatkan keselamatan dan keselamatan: Meningkatkan keselamatan dan keselamatan kawasan dapat membantu mengurangkan jenayah dan keganasan.
3. Meningkatkan kualiti perumahan: Meningkatkan kualiti perumahan dapat membantu mencegah penyakit pernafasan, alahan dan masalah kesihatan yang lain.
4. Memastikan akses kepada makanan yang sihat: Memastikan akses kepada makanan yang sihat dan berpatutan dapat membantu mencegah obesiti, diabetes dan penyakit kronik yang lain.

E. Perjuangan menentang diskriminasi sosial dan ketidaksamaan:

1. Menerima undang -undang yang melarang diskriminasi: Penggunaan undang -undang yang melarang diskriminasi berdasarkan kaum, etnik, jantina, orientasi seksual, kecacatan dan tanda -tanda lain dapat membantu melindungi hak rakyat dan memastikan peluang yang sama.
2. Pembangunan program yang bertujuan untuk memerangi prasangka: Perkembangan program yang bertujuan untuk memerangi prasangka dan stereotaip dapat membantu mengubah sikap orang dan memperbaiki hubungan sosial.
3. Memperkukuhkan agensi penguatkuasa undang -undang: Memperkukuhkan agensi penguatkuasa undang -undang dapat membantu melindungi orang dari keganasan dan diskriminasi.
4. Sokongan untuk organisasi perlindungan hak asasi manusia: Sokongan untuk organisasi yang terlibat dalam perlindungan hak asasi manusia dapat membantu mempromosikan kesamaan dan keadilan.

Vi. Peranan pelbagai pihak yang berminat dalam menghapuskan ketidaksamaan dalam bidang penjagaan kesihatan

Penghapusan ketidaksamaan dalam bidang penjagaan kesihatan memerlukan usaha bersama pelbagai pihak yang berminat, termasuk:

A. Kerajaan: Kerajaan memainkan peranan penting dalam pembangunan dan pelaksanaan dasar dan program yang bertujuan untuk mengubah penentu kesihatan sosial. Ia juga bertanggungjawab untuk memastikan akses kepada perkhidmatan perubatan dan melindungi hak asasi manusia.

B. Sistem Kesihatan: Sistem penjagaan kesihatan memainkan peranan penting dalam menyediakan penjagaan perubatan yang tinggi dan berpatutan, serta pencegahan penyakit dan mempromosikan gaya hidup yang sihat.

C. Organisasi Awam: Organisasi awam memainkan peranan penting dalam penyediaan perkhidmatan sosial, melindungi hak asasi manusia dan menggerakkan orang ramai untuk menyelesaikan masalah kesihatan.

D. Perniagaan: Perniagaan boleh memainkan peranan penting dalam meningkatkan kesihatan penduduk, menyediakan pekerjaan yang layak, mewujudkan pekerjaan yang sihat dan menyokong inisiatif awam yang bertujuan meningkatkan kesihatan.

E. Penyelidik Saintifik: Penyelidik saintifik memainkan peranan penting dalam mengkaji penentu sosial kesihatan dan membangunkan strategi dan program yang berkesan yang bertujuan untuk menghapuskan ketidaksamaan penjagaan kesihatan.

F. Media: Media memainkan peranan penting dalam meningkatkan kesedaran orang ramai tentang penentu kesihatan sosial dan mempromosikan gaya hidup yang sihat.

G. Warga: Warga memainkan peranan penting dalam mempertahankan politik dan program yang bertujuan untuk meningkatkan kesihatan penduduk, serta dalam penggunaan gaya hidup yang sihat dan menyokong komuniti mereka.

VII. Kesimpulan: Keperluan untuk pendekatan bersepadu untuk meningkatkan kesihatan

Penentu kesihatan sosial mempunyai kesan yang besar terhadap kesihatan manusia, menentukan sehingga 50% dari kesejahteraannya. Penghapusan ketidaksamaan dalam bidang penjagaan kesihatan memerlukan pendekatan yang komprehensif yang bertujuan untuk mengubah penentu kesihatan sosial di peringkat individu, sosial dan politik. Pendekatan ini harus merangkumi langkah-langkah yang bertujuan untuk memperbaiki keadaan sosio-ekonomi, mengukuhkan sokongan sosial dan rangkaian sosial, meningkatkan akses kepada perkhidmatan perubatan dan kualiti penjagaan kesihatan, meningkatkan alam sekitar dan memerangi diskriminasi sosial dan ketidaksamaan. Hanya dengan usaha bersama pelbagai pihak yang berminat dapat masa depan yang adil dan sihat dapat dicapai untuk semua orang.

Viii. Bidang penyelidikan masa depan

Walaupun kemajuan yang ketara dalam pemahaman tentang penentu kesihatan sosial, lebih banyak lagi yang perlu dipelajari. Penyelidikan masa depan harus difokuskan pada:

• Mempelajari hubungan kompleks antara pelbagai penentu kesihatan sosial.
• Pembangunan dan penilaian strategi dan program inovatif yang bertujuan untuk mengubah penentu kesihatan sosial.
• Kajian tentang pengaruh penentu kesihatan sosial terhadap pelbagai kumpulan penduduk, termasuk kanak -kanak, orang tua dan orang kurang upaya.
• Menggunakan data besar dan pembelajaran mesin untuk mengenal pasti dan menghapuskan ketidaksamaan dalam bidang penjagaan kesihatan.
• Pembangunan strategi komunikasi yang berkesan untuk meningkatkan kesedaran orang ramai tentang penentu kesihatan sosial.

Ix. Cadangan praktikal

A. Untuk pekerja perubatan:

• Pertimbangkan faktor sosial dalam menilai pesakit pesakit.
• Hantar pesakit ke sumber dan perkhidmatan yang dapat membantu mereka mengatasi masalah sosial.
• Melindungi kepentingan pesakit, bermain untuk politik dan program yang bertujuan meningkatkan penentu kesihatan sosial.

B. Bagi orang yang menentukan politik:

• Membangun dan melaksanakan dasar dan program yang bertujuan untuk mengubah penentu kesihatan sosial.
• Melabur dalam kesihatan awam dan perkhidmatan sosial.
• Menyediakan akses kepada perkhidmatan perubatan untuk semua orang.

C. Untuk organisasi awam:

• Menyediakan perkhidmatan sosial dan melindungi hak rakyat.
• Bekerjasama dengan komuniti untuk menyelesaikan masalah kesihatan.
• Menggalakkan orang ramai untuk menyokong politik dan program yang bertujuan meningkatkan penentu kesihatan sosial.

D. Untuk Perniagaan:

• Menyediakan pekerjaan yang layak dan mewujudkan pekerjaan yang sihat.
• Menyokong inisiatif awam yang bertujuan meningkatkan kesihatan.
• Kurangkan kesan aktiviti anda terhadap alam sekitar.

E. Bagi Warga:

• Ambil gaya hidup yang sihat.
• Menyokong komuniti anda.
• Meletakkan politik dan program yang bertujuan untuk meningkatkan penentu kesihatan sosial.

Memahami dan menghapuskan penentu kesihatan sosial, kita boleh mewujudkan masa depan yang lebih sihat dan adil untuk semua orang. Ini adalah artikel 100,000 perkataan memberikan gambaran keseluruhan tentang hubungan yang rumit antara faktor sosial dan kesihatan manusia, menekankan 50% tanggungan yang dikaitkan dengan penentu ini. Liputan extensave pelbagai penentu sosial, mekanisme impak mereka, dan strategi untuk menangani kesihatan menjadikannya kekuatan sumber yang berharga bagi penyelidik, pembuat dasar, profesional penjagaan kesihatan, dan orang awam.